Władysław Ogrodziński przenosi nas w lata sześćdziesiąte i siedemdziesiąte XIV stulecia na ziemie Warmii i sąsiadujące z nimi ziemie pruskie zajęte przez Zakon Krzyżacki. W tym właśnie okresie Zakon podejmuje kolejną próbę podporządkowania sobie autonomicznego władztwa biskupów Warmii. Wśród dramatycznych zmagań dwóch potencji feudalnych zaczynają się utrwalać się odrębności lokalne, które Warmia zachowa do czasów nowożytnych, także pod władzą Polski. Akcja powieści toczy się w nowo założonych miastach Warmii i Mazur: Olsztynku, Lidzbarku Warmińskim i Olsztynie, w Malborku i Elblągu oraz tam, gdzie konflikt warmińsko-krzyżacki wywołał echa międzynarodowe: w Awinionie, Pradze i Wrocławiu. Obejmuje środowiska niemieckie, pruskie i polskie ówczesnego społeczeństwa warmińskiego.