Sir Edmund Taylor Whittaker (1873–1956) należał do generacji matematyków i fizyków angielskich, czynnych naukowo w latach międzywojennych. W latach 1912–1946 był profesorem matematyki Uniwersytetu w Edynburgu. Należał do wielu brytyjskich i zagranicznych towarzystw naukowych i akademii. Zajmował się głównie problemami z zakresu matematyki stosowanej. Jego podręczniki-monografie „Dynamika analityczna” (wyd. pol. 1959) i „Modern Analysis” wraz z G. N. Watsonem – to dziś pozycje klasyczne. Zajmował się nadto historią nauki, m.in. napisał również klasyczną już pracę „A History of Modern Theories of Aether and Electricity”.
Przywykliśmy do pewnych pojęć z zakresu geometrii oraz fizyki i nieczęsto zdajemy sobie sprawę z problemów natury filozoficznej i logicznej leżących u podstaw tych nauk. Książka Whittakera ukazuje historię ewolucji poglądów i teorii – zwłaszcza tych, które budziły, a nawet często nadal budzą – gorące spory. Przedstawia przede wszystkim ewolucję koncepcji dotyczących czasu i przestrzeni, koncepcji, które doprowadziły do powstania szczególnej i ogólnej teorii względności, zmieniając w istotny sposób nasz obraz świata.
[Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1965]