Powstałe w 1980 roku wspomnienia Silviny Bullrich są zapisem sześćdziesięciu lat życia popularnej argentyńskiej pisarki (znanej także w Polsce dzięki powieści „Juttro powiem dość”, która ukazała się nakładem Czytelnika w 1978 roku). Główny wątek narracji dotyczy osobistych przeżyć autorki: niezwyczajnych kolei jej losu, jej romansów, perypetii rodzinnych i licznych podróży. Pochłonięta pracą pisarską i własnymi problemami, mniej uwagi poświęca przemianom współczesnego świata, a jej sądy na tematy ogólne są charakterystyczne dla europeizującego nurtu literatury argentyńskiej, któremu tak ostro przeciwstawiał się Witold Gombrowicz. Jest to jednak przede wszystkim interesujący portret kobiety broniącej swej niekonwencjonalnej postawy wobec życia.